halverwege

Dames en heren, na 14 dagen is het weer hoog tijd voor een nieuw verslag. Dankzij o.a. het slechte weer heb ik weinig tijd gehad om jullie op de hoogte te houden, daarom ga ik mijn best doen om vandaag (voor mij vanavond) twee verslagen plus foto's op te loaden. Nogmaals bedankt voor jullie reacties!


Maandag 11 juni. Door de regen hebben we vandaag geen shutlerunstest in de ochtend. In plaats daarvan schouderoefeningen. Voor de groep moet rennen probeer ik mijn enkel op het plein door een aantal rondjes te rennen. Niet veel pijn, maar nog wel duidelijk gevoelig bij het afzetten. Verstandige ik besluit dus om nog even gedult te hebben. De verdere ochtend traptechniekken zonder moeite mee kunnen doen. Als ik voor het ontbijt mijn flesje honger(voor in de pap) uit mijn kamer haal zie ik mijn kamergenootje nog steeds op bed liggen. Hij had afgelopen weekend weinig rust genomen en veel gedronken. Blijkbaar is hij toch niet zo sterk als de drank. De tai chi studenten ergeren zich enorm aan zijn luiheid en laten hem lekker zijn gang gaan. De middag werden de lange en de korte termijners gescheiden. Ik moet het meeste van de oefeningen voordoen omdat de rest pas na mij zijn gekomen. De oefening heet : bushii (boeschie). Houdingen(stances) met kracht of juist snelheid gecombineerd met elkaar. Ondertussen regent het behoorlijk maar Wang wil niet naar binnen(hij staat wel droog) als toetje doet (alleen!) onze groep de trap. De lange termijners komen er vandaag onderuit. Savonds weer taal les. Na een hoop fruit, groente en vlees namen word er geoefend. Jezelf voorstelling en je leeftijd en waar je vandaan komt gaat onderling best goed. Maar wanneer de lerares mij wat vraagt versta ik slechts een woord waar ik niets mee kan. Dat komt door de vresselijke uitspraak of accent dat ze heeft. Haar engels is bijna niet te verstaan, haar chinees is onmogelijk te verstaan al houd je je schrift erbij. Kortom, weer veel gelachen. Weer : broeierig warm, regen en bewolkt.

Dinsdag 12 juni. Bij de ochtendcircuit was het tijd voor de buikspieren. Vervolgens padtraining(kickboxen). Samen met Tee Dee dit keer, omdat onze groep een oneven aantal kent. Ondanks dat ik geen rechterbeen kan gebruiken, en geen kracht kan zetten met mijn linker, toch weer veel kunnen doen. Gelukkig kan ik werken aan de techniek en snelheid waardoor ik me nutteloos ga voelen. Na de lunch worden de matten buiten in de brandende zon gelegd voor acrobatiek. Ik besluit niet eens de eerste paar rollen mee te doen, en zit dus push ups en sit ups te doen aan de kant. Vandaag werd er de back flip geoefend. Vanaf drie dunne matten hoog achterover vallen. Iets wat ik absoluut Wil en Ga leren zolang ik hier ben. Wang doet het een paar keer voor, maar omdat het zo snel gaat weet nauwelijks iemand wat hij moet doen. Pas aan het einde van de dag kan ik weer mee doen. 2 minuten handstand. Als je valt begint de tijd opnieuw. Daarna weer 100-100 sit ups en back ups. Weer : hele dag zon en helder weer.

Woensdag 13 juni. Ochtend been oefeningen gedaan. Afgezien van het rennen rond de school, en het springen alles goed mee kunnen doen. Scott vraagt of er interesse is om de middag naar de stad te gaan om zogenoemde draken boten te gaan varen. Er is op de 21e een race en Scott wil natuurlijk graag met zijn trainingschool mee doen. Hoewel iedereen natuurlijk benieuwd is naar de boot en graag wil varen, denk ik niet dat er veel animo is voor de race. Dat zou betekenen dat we de komende dagen moeten trainen en dus geen shaolin krijgen. En daar heeft niemand zin in. Vooral niet de mensen die komende weken naar huis gaan. Ik zal in ieder geval mijn video camera mee nemen. Daarna : Sanda tijd! Eindelijk een goede ronde mee gedaan met take downs. Ik ken er al aardig wat van thuis, maar de intensiteit waarop we de oefeningen in NL doen is niets vergeleken met hier. Zelfs wanneer ik tijdens de oefeningen een rake trap krijg op mijn rechter enkel(de verkeerde) kan ik gewoon verder gaan. De middag gaan we met de bus naar Taining Town. We komen aan bij het water dat dwars door de hele stad loopt. Hier wasen de mensen hun kinderen, terwijl aan de overkant een toilet word geleegd. De stank van het water was vresselijk. Toen we de boten zagen waarmee we moesten racen werden we nog minder entoushiast. De drakenboot is schat ik zo'n 8-10 m lang voor 20-26 personen, die naast elkaar op kleine planken zitten. Aan de achterkant zit een groot roer, en aan de voorkant staat een grote trommel. De boten zijn gemaakt voor chinesen, en dus veel te klein en smal voor westerse mensen. De zwemvester waren allemaal stuk, of zodanig versleten dat je er niets aan hebt, maar toch had iedereen ze aan. We gaan per gewicht naast elkaar zitten, wat nog behoorlijk wat tijd en moeite kost met zon diverse groep als wij. De zwaarste hier weegt 93kg en de lichtste 53kg. Uiteindelijk is het ons gelukt om iedereen veilig en wel in een boot te krijgen. Tai Chi Meester Dong neemt de trom, Ba Chi Meester Miau neemt het roer. Dat was niet zo n succes. Dong vond het zo leuk om op de trommel te rammen dat hij meteen begon. Hij deed het erg goed afgezien het feit dat het alles behalve ritmisch was... ook Miau deed goed zijn werk door ons van de ene kant van de muur, rechtstreeks naar de muur aan de overkant toe te sturen. Daarnaast hadden we meer kracht aan de linkerkant(mijn kant) dan rechts, waardoor de boot meer aan een kant leunde. Toen we de eerste bocht maakten, hoorde we plosteling achteraan de boot dat we moesten stoppen. Meester Wang heeft zijn pedel verloren. Na drie mislukte pogingen om dichtbij de afdrijvende pedel te komen, dook Pierre(Frankrijk) in het water om de pedel te halen. Ik weet niet of ik het dapper van hem vind, of gewoon weg onverstandig. Hij moest natuurlijk ook weer de boot in zien te komen. Met veel gestuntel is het gelukt zonder om te slaan. Toen we eindelijk allemaal door hadden hoe we moesten roeien(Rolf zat voor mij en gooide met elke slag meer water in de boot dan nodig) kregen we de smaak te pakken. Voor zo'n grote boot gingen we toch wel hard. We waren niet de enige op het water die aan het oefenen waren voor de race. Zeker nog 3 andere boten vol fanatieke luidkeels schreeuwende chinesen deden hun best in de brandende zon. Dat zag er erg grappig uit, vooral omdat ze met iedere schreeuw een flinke hap water binnen kregen. Wij hadden zelf ook veel bekijks vanaf de kant van het water, en op de bruggen waar we onder door vaarden. Vooral veel vrouwen kwamen kijken naar de blanke mannen zonder shirt in de boot. Uiteindelijk hadden we een tijd neergezet van 5 minuten. De winnaar van vorig jaar had een tijd van 3,5 minuut. Dus voor een eerste keer niet slecht, vonden we. Bovendien waren we niet omgeslagen en 'relatief' droog. De meeste mensen hadden hun zonnebril en pet mee(ik alleen zonnebril) die o.a. de ogen erg goed beschermde tegen het opspattende water. Sergo(Rusland) had daar niet aan gedacht, en kreeg daarom flink wat last van zijn ogen door het vervuilde water. Nadat we met veel man en macht aan de kant werden geholpen, nam Scott ons mee uit eten. We hebben ongeveer zo'n 2,5 uur gevaren en waren allemaal uitgehongerd. Het eten in de restaurants is erg lekker. O.a. gerookte inktvis, geglazuurde banaan, deeg balletjes met vlees etc. Het enige nadeel is dat het absoluut niet vult, en iedereen na het eten direct de supermarkt in moest voor meer voedsel. Ik heb me daar onder andere tegoed gedaan aan mijn nieuwste verslaving : kokosnootmelk! Erg goed voor de dorst met hitte en zonige dagen als deze. Verder een zogenoemde magnum ijs geprobeerd. China mag dan ijs hebben uitgevonden, het smaakt allemaal naar rijst en plastic! De terugreis was nogal wat gedoe, omdat de buseigenaar meer geld wilde hebben dan gebruikelijk. Gelukkig hadden we Scott bij ons, die erg goed met gulzige chinesen om kan gaan. Zodra hij naar een van de vele taxis toe loopt bedenkt de buseigenaar zich snel. Eenmaal terug bij de school meteen masaal de douche in gedoken om de stank van het water van ons af te boenen. De boot was erg leuk om een dagje mee te maken, maar ik spreek voor bijna iedereen als ik zeg : eens, maar nooit meer! Weer : zon, zon en nog eens zon.

Donderdag 14 juni. Terwijl de groep voor de ochtend circuit de berg op rent, blijf ik achter in de fitneszaal. Mijn enkel gaat nog steeds niet goed, en de afgelopen dagen merk ik geen vooruitgang. Gelukkig ook geen verergering, maar ik had wel gehoopt dat ik weer had kunnen rennen. Bij het ontbijt word duidelijk dat er te weinig animo is voor de bootrace, waardoor we niet verder gaan met trainen. Jammer, want het was wel leuk afgezien het vervuilde water. Maar als we wel zouden gaan zou dat betekenen dat we om 8 uur al de bus moesten pakken, en pas in de middag weer terug zouden komen. En dat voor de komende 7 dagen en zoveel training mislopen is de race niet waard. De rest van de ochtend doen we vormen. Omdat Charlie(Engeland) de 23e vertrekt word er extra aandacht besteed aan het afronden van zijn vormen met de Doa (zwaard). Charlie is hier voor 9 maanden gebleven en wilde eerst voor 1 jaar blijven, maar vertrekt eerder naar huis omdat hij niet veel meer te leren heeft. Hij is net als ik en vele andere via extreme gape naar de school gekomen, en volledig onjuist geinformeerd. Scott is daarom ook niet blij met de organisatie. Ik heb voor mijzelf uitgerekent hoeveel ik hun betaald heb, en dat vergeleken met de website van de rising dragon school. Het resultaat is belachelijk. Voor 12 weken heb ik een bedrag betaald van €2499,- als ik direct de school zelf had betaald was ik een schokkend bedrag kwijt geweest van €1823,- ! Waar die 600 euro gebleven is is mij een raadsel, aangezien extreme gape mij amper geholpen heeft. Hetzelfde geld voor Charlie die een kleine duizend euro teveel heeft betaald. (Maar dat was even terzijde) Mijn groep krijgt ook de tweede helft van de tweede vorm te leren. Ik weet niet hoeveel vormen ik precies te leren krijg. Dat zal ik moeten afwachten. De hele dag word eraan besteed, en Wang vergeet helemaal dat we nog geen push up gedaan hebben. Na het avondeten besluiten Tee Dee en ik om de drukte te ontsnappen en een ijsje te halen in xin xiau. Het begint hier nu het einde van de dag steeds langer licht te blijven, en de temperatuur is dan erg aangenaam. Voor een groot ijsje betaal je hier nog geen 1 yuen(€17cent). Terwijl we rustig op een bankje zitten te praten, worden we plotseling verrast door een enorme tv die in het midden van het dorp aan gaat. Xin xiau is het armste dorpje dat ik ooit heb gezien, en op het moment dat ik ervan overtuigd was dat ze hier volledig van de buitenwereld afgezonderd waren, kijken we ineens naar het Chinese 20:00 journaal! Weer : zon, zon en nog eens zon.

Vrijdag 15 juni. Vandaag werd er flink gespijbelt in de ochtend. We waren slechts met 8 personen. Ik moest van Rolf doorgeven aan de leraar dat hij hoofdpijn had en misselijk was, wat erg lochies is als je de hele dag in de zon gaat liggen en alleen maar chocola en chips eet. De leraar is er niet erg verbaast over aangezien dit de 3e keer is deze week dat hij de les mist. Een groot aantal anderen hadden zich simpelweg verslapen, en moesten na het ontbijt een aantal 'zwaardere' oefeningen doen. Ik had tijdens de ochtend per ongeluk iets te grote bakstenen opgepakt, waardoor de oefeningen een flink stuk moeilijker werden. Na het ontbijt namen we afscheid van Tom(Denemarken). Hij heeft hier 4 weken getraint met de shaolin, en was een rustige aardige gozer. Morgen vertrekt zijn kamergenootje Tim(Duitsland) die ook 4 weken bij shaolin zat. Tim&Tom trokken veel met elkaar op omdat ze in Denemarken ook Duits spreken, en hun engels niet geweldig goed was. De rest van de ochtend doen we dezelfde vormen. Wang zegt tegen ons : to many times finish today, next week you don't forget' wat zoiets betekent als : je moet het 100x oefenen, anders ben je het snel weer vergeten. In de middag is de ren naar de reservoir weer aan de beurt. Omdat het zo heet is besluit Wang dat iedereen daar in het meer mag gaan afkoelen. Vorige week betekende dit dat ik een dodelijk saaie middag tegemoed ging. Vandaag zit ik achterop de motor van Wang, en kan ik met de groep een duik nemen in het water. Ik heb mijn video camera mee kunnen nemen om de omgeving te filmen en wat fotos te maken van het meer. Erg mooi! Ik weet alleen niet of het lukt om die op te loaden. Na een frisse duik in het meer, keren we terug naar de school. Geen shaolin stretching gedaan vandaag. Weer : bloedheet.

Zaterdag 16 juni. In de ochtend richting Taining Town voor het afscheidsfeest van Charlie. Hij vertrekt pas volgend weekend, maar dit weekend uit eten komt beter uit. Niet de hele school is uitgenodigd omdat Charlie het klein en simpel wil houden. Maar daarvoor eerst naar the west. The west doet de laatste tijd erg haar best om westerse klanten te trekken. In het engels begroet worden, en menu's met Engelse woorden. Zelfs de muziek is westers. Terwijl we een gezamenlijke pot fruit thee genieten, hoor ik bekende muziek. Within temptation! Jawel! In een afgelegen stadje in China, hoor ik de Nederlandse band! Pas als ik vertel wat ik hoor valt het ons op dat het restaurant is versiert met Europese vlaggen! Jawel! De EK is hier ook een feit! Ondanks dat alle nummers die volgen van het afgelopen WK zijn, o.a. shakira en de Chinese variant van Raise Your Flag! Na de thee die erg lekker was, gingen we opzoek naar een hotel. We eten die avond net als de vorige keer bij the northern. Een klein weg restaurant waar het personeel erg vriendelijk is. Tijdens de maaltijd word en weer flink alcohol geschonken. Wang is er ook bij, en spoort iedereen aan om te drinken. Hij drinkt zelf weinig maar vindt het duidelijk erg grappig om zijn studenten dronken te voeren. De rust en vrede word verstoort als de andere studenten langs lopen en besluiten ook bij the northen te gaan eten. Ze hebben duidelijk al flink gedronken. Hoewel de schalen voedsel niet lijken op te houden, is het voedsel zoals gewoonlijk niet vullend genoeg, dus de alcohol schiet er bij sommigen snel in. De avond ging twee kanten op. De ene helft van het restaurant was dronken, onze helft was het veelvuldig eten en gezellig. Een oudere vrouw met vier tanden in haar mond begint vlak voor ons herrie te schoppen nadat ze probeerde een halve fles milk-tea van ons te pakken. De eigenares van het restaurant komt naar buiten gestormt en vliegt de vrouw naar de haren. Wang legt ons uit dat de vrouw de flessen kan inleveren. Voor 10 grote flessen krijgt zij 1 yuan(€17cent). Het geschreeuw van de twee oude vrouwtjes trekt veel aandacht op de straat. Het vervelende is om te zien dat slechts een enkeling besluit zich ermee te bemoeien. De rest gaat er gewoon omheen staan om te kijken. Zodra de politie langs rijd verdwijnt de stelende vrouw en word het weer rustig. Tijdens het eten maakt Pierre een onverwachte aankondiging. Morgen om 14:30 gaan we oefenen voor de bootrace. Scott wil dolgraag aan de race meedoen, en gaat daar blijkbaar voor over lijken. Niemand! Ziet het nog zitten na de eerste oefendag, en bovendien heeft niemand zich erop voorbereid. Zondag, maandag en dinsdag zullen we Moeten oefenen voor de race. De avond word steeds later en het was dan ook niet erg schokkend dat we met 12 personen alleen voor 845,-yuan hadden gegeten en gedronken. Het klinkt als veel, maar voor de niet veel-drinkende-student was de bijdrage nog geen 50,-yuan(€6,80!) Zo sta je even stil bij het enorme verschil tussen rijk en arm. De opbrengst van onze maaltijd is hoogst waarschijnlijk een top week omzet voor het restaurant. In nl zouden we voor zo'n maaltijd makelijk meer dan €300,- kwijt zijn in plaats van 6 euro p.p. Na de maaltijd gingen we terug naar ons geboekte hotel. Er gingen een aantal mensen mee die geen hotel hadden en op het tijdstip nergens konden slapen. Ik deelde een kamer met Charlie en Jeff en tegen betaling mochten David en Serge op de grond slapen. De rest van de avond was luidruchtig maar onze kamer is vroeg gaan slapen. Net als het eten is een hotel hier niet meer dan een paar euro per nacht inclusief internet, grote badkamer en tv.

Zondag 17 juni. De hele dag regen. In de ochtend rustig ontbeten bij de bakery samen met David(Zweden). Roomsoesjes met een broodje mango. Iets gezonders is in Taining Town niet te vinden als ontbijt. De baker en de bediendes eten om half 9 noodles uit een afhaal doos. Ik voel me bevoorrecht omdat een van de bediendes mij alleen een glas warm water(gratisch!) komt brengen. In de middag komen de mensen uit hun kamers tevoorschijn. Serge en Max hebben de nacht doorgebracht in een andere kamer, en hebben het erg bont gemaakt. Serge heeft zelfs een blauw oog maar weet niet meer waarvan. In de middag een heerlijke pizza gegeten in the west. Hoewel zonder tomatensaus, en kaas zonder smaak, deed het ons even terug denken aan thuis. Om 14:30 is het nog steeds niet geminderd met de regen, dus de bootoefening gaat niet door vandaag. Bij terug komst op de schooo komen we twee nieuwe studenten tegen die vandaag zijn aangekomen. Aron(engeland)en Ben(engeland) delen samen een kamer voor de komende 4 weken. Weer : regen, regen, regen.