begin van de laatste looten

Beste mensen in het verre verre Nederland, het land van luxe en luiheid, en vooral het land van gezond en goed voedsel! Hier weer een verslag vanuit China. Een beetje later dan gebruikelijk, maar dat komt door slecht internet, en een aantal stressvolle nachten. Geniet!

Maandag 2 juli. Maandag, de eerste dag van de week. De eerste training na de weekendrust, de eerste verkrampte spieren en blauwe plekken, oftewel : maandag. En op deze warme maandag belooft scott ons een special treat! Een verrassing! In de ochtend push ups sessie, gevolgd door conditioning en ching na. Vandaag zelfverdediging tegen stokken en lange voorwerpen. We hebben twee nieuwe dames die de kamer van Tee Dee delen. De jongste is doof, maar kan erg goed liplezen. De oudste dame heeft wel even bij ons gekeken maar was er al snel achter dat ze geen shaolin wilde gaan doen. Na het ontbijt nieuwe toevoegingen aan de traptechnieken, waaronder breakfal, waarbij je je achterover laat vallen op de houten vloer. Erg pijnlijke oefening. In de middag komt de verrassing. We lijnen op bij de schoolpoort, en iedereen neemt genoeg drinkwater mee. We rennen de eerste berg op, maar we weten nog steeds niet waarheen. Om de hoek na een flinke poos rennen staat scott ons op te wachten. Wat volgt zijn een tiental oefeningen zoals een wedstrijd verder de berg op en terug met iemand op je rug, sprints, push ups heen en terug bunny hops en nog veel meer 'leuke' oefeningen. Als ieder stel benen veranderd is in gel, rennen we in een rechte lijn terug op volgorde van klein naar groot. Inhalen mag niet, waardoor de langere mensen en vooral de heren bijna moeten lopen om de kleinere dames vooraan niet in te halen. Hierdoor worden de dames meer gepusht om harder te rennen. Door de enorme hitte loopt aaron(engeland) plots met een bloedneus rond, en ook een aantal dames vallen bijna flauw. Meer met veel aanmoediging komen we weer terug bij de school. Was dat alles? Nee! Slechts de eerste oefening! Vervolgens rennen we de tweede berg op, die een stuk steiler is dan de vorige, maar wel dichter bebost en dat betekent schaduw! De berg op en af, gevolgd door 50 sit ups, en dat herhalen. Patric word onwel door de hitte, en moet door mij en Serge worden opgehaald. Wat? Nog niet genoeg gehad? Welnee! Vervolgens de trap op en af. Alleen dit keer ALLE trappen naar onze accommodatie verblijf. Dat zijn er meer dan honderd! Onder de oefeningen stap ik verkeerd met mijn linkervoet en kom verkeerd op mijn voet terecht. Even flink doorbijten! Er zijn twee nieuwe Chinese jochies erbij gekomen die halverwege de laatste oefening mee willen doen terwijl pappie en mammie toe kijken. Ik zeg dit op deze manier omdat het echt twee jochies zijn die door hun ouders hierheen gebracht zijn. Scott krijgt ieder jaar Chinese studenten die door hun ouders gestuurd worden om gewicht te verliezen of om ze disipline bij te brengen. In dit geval is er spraken van zowel overgewicht als pure luiheid. Zodra de jochies beginnen merken ze dat het toch niet zo makelijk is als wij het doen lijken, en willen ze halverwege aan de kant gaan zitten om cola te drinken. Pierre legt uit dat stoppen geen optie is, en drinken alleen mag wanneer de leraar dat zegt. Na 6 maal op en af de trappen push ups verwachten we het eind van de dag..., of zou er nog meer zijn? Jawel! Iedereen moet in zijn eentje het grote vrachtwagenband van de ene zijkant op de andere tillen. De Here doen dit 6 maal achter elkaar. De dames 2, of met twee samen 5 maal. Voor alle duidelijkheid, de band weegt ongeveer 150kg! De truck is om vanuit je benen te tillen, je armen zo dicht mogelijk naast elkaar te houden, en in een explosieve beweging de band overeind te krijgen. Ik heb mijn handen opengehaald, en de bandafdrukken zaten nog lang in mijn borst en biceps, maar het is iedereen gelukt. (Behalve de chinese jochies) dan was eindelijk daar het einde van de maandag, die door iedereen 'savage monday' genoemd werd. Max en ik proberen al een aantal weekenden wat leuks te regelen om in de omgeving te gaan doen. We bespreken de optie om naar the golden alle te gaan deze zaterdag. Scott is bereid vervoer te regelen. In taining town worden we opgehaald en naar een groot meer gebracht. De nummer 1 van bezichtigingen in de fujian provincie. We krijgen een rondleiding op een boot die langs de rotsen en rivieren zal varen. Weer : oven gevoel met een kampvuur op je rug.

Dinsdag 3 juli. Ondanks de savage monday hebben we een zware ochtend. Rondjes rond de school rennen, handstand tegen de muur en push ups in alle soorten en maten. We worden geen moment gespaard. Ik heb enorme last van mijn linker voet sinds de val van gister. De pijn zit in het midden van mijn voet. Ik kan wel gewoon bewegen zonder pijn, dus ik bijt mezelf er wel doorheen. Bij het ontbijt blijken er meer geintereseerden te zijn voor de trip naar de golden lake, tot nu toe hebben we 8 mensen die meegaan, dus het belooft een leuke dag te worden. Bovendien is Scott van plan om deze week ons mee te nemen de grote berg op voor een ochtendtraining waarna we de rest van de middag vrij zullen zijn. Ook iets wat Max en ik wilden doen. Vanaf de grote berg heb je een prachtig uitzicht en je kunt de school zien liggen. Dus me camera opladen en mee nemen. De ochtend doen we acrobatiek. De oefeningen doen pijn aan mijn voet, maar ik kan ze wel gewoon uitvoeren, tot de ratslagen aan de beurt zijn. Ik kan me er denk ik wel bij neerleggen dat ik me bij acrobatiek niet meer 100% kan geven in de paar weken die nog over zijn. Het is jammer, maar ik wist dat het risico op blessure hier erg groot was. En bovendien kan ik de rest van de trainingen wel trainen, inclussief het rennen. In de middag worden mijn gebeden verhoord. Sanda! We beginnen met take downs. De eerste paar rondes sta ik samen met Ben, met wie ik ook al in de ring heb gestaan. Hij is ongeveer mijn gewicht en lengte, dus we kunnen goed aan elkaar opmeten. Daarna staan Ben en ik tegen over de twee Chinese jochies. Voor de mensen die mijn broertje kennen toen hij een jaar of tien was, heeft een idee hoe de 17jarige eruit ziet. Klein en mager. De ander is iets groter en twee maal zo dik. Ik kreeg de magere om take downs mee te oefenen. Het geeft een onstervelijk gevoel om te zien hoe de arme ziel uit alle macht mijn benen probeert op te tillen.., en het was een leuke show voor iedereen die toekeek. Als toetje op deze heerlijke middag doen we 1x3minuten ronde wedstrijden. De andere studenten vormen rondom de matten de ring. Ik begin met Ben. Ben is een goede boxer, maar is niet erg lenig. Ook is hij hier nog maar 3 weken. Vervolgens vraagt Tee Dee om niet tegen de nieuwe dame te hoeven, omdat ze graag een uitdaging wilt. Dus de tweede wedstrijd is het Tee Dee VS Wout! Tee Dee en ik trekken veel met elkaar op en zijn allebij gebrand op fanatiek vechten. Ik vind het helemaal niet erg om tegenover een vrouw te staan die zoveel passie heeft voor haar sport. En ze is erg goed! De laatste wedstrijd sta ik tegenover het dikke jochie. Volgens omstanders was het sadisme en de plezier op mijn gezicht af te lezen. En dat terwijl ik me netjes gedragen heb, en veel ingehouden... Zelfs die vliegende draaitrap in zijn maag was slechts een tikje. Ook Ben heeft veel plezier met de magere chinees. Volgens iedereen was het nodig om de jongens voor schut te zetten en hun ego recht te zetten. Je bent hier niet om sterk te zijn, maar om sterker te worden! Weer : zon, heel veel zon.

Woensdag 4 juli & Donderdag 5 juli. In de ochtend afwisselend zware training gedaan. Van rondjes om de Sanda ring met je voeten in de tauwen push ups tot sprints en tegen de boxzak. Na de oefeningen vraagt Scott wie er interesse heeft in een klim naar de grote berg. Die mensen(voornamelijk de nieuwe studenten, en degene die de berg nog niet hebben gezien) moeten om 8:09 zich melden bij de poort. Op dit tijdstip begint het hier al heet te worden, en dat maakte dat de koplopers(Scott, Ben, Tailia en ik) de rest van de groep al snel kwijt waren. De geschatte tijd voor de wandeling was zo'n 4uur omhoog, en 2,5 tot 3 uur omlaag. Over de eerste kwart van de reis deden we meer dan ander half uur. Scott en de koplopers houden goed tempo, maar we moeten bij iedere afslag of bocht wachten op de rest, die in het begin nog niet door hadden dat ze moesten doorlopen. Onder de achtersten zijn het jonge Chinese meisje, die ons erg doet denken aan een studente(Cursty) die toen ik hier net kwam, hier trainde. Ze is net zo mager en 'slap' als dat het juiste woord is. Ze viel afgelopen maandag al flauw tijdens het rennen, vandaag was niet anders. En Patric, die ondanks zijn jeugdige gedrag, mijn respect heeft gewonnen door met zijn overgewicht nog steeds niet te stoppen met de shaolin, zoals velen voor hem gedaan hebben. Dit tweetal is de voornaamste reden voor onze oponthoud, en na een paar uur besluit Scott om de trage vooraan de groep te zetten. Hierdoor raken zij niet de weg kwijt, en ze worden steeds opnieuw gepushed en aangemoedigd om door te blijven lopen. De weg naar de berg is stijl, gaat dwars door de bossen, langs en over watervallen met een brug van drie of vier boomstammen. Langs spookdorpjes, rijstvelden en water dammen. Een voordeel van de dichte bebossing, en waarschijnlijk het enige, is de schaduw. Verder zijn de vliegen, horsels, westen, spinnen en kikkers je 'beste vrienden'. Na zo'n 3 uur komen we uit de bossen op de gewone weg terrecht. Vanaf hier hebben we tussen de bomen langs de weg uitzicht over groene bossen en waterstromen, wat erg indrukwekkend was. De weg liep nog verder omhoog en we hadden nog minstens een uur nodig om de top te bereiken. Scott en een aantal studenten (waarom ik) snijden de weg af door een stijle rotswand op te klimmen. Hoeveel stukken afbrokkelende stenen ik vlak langs mijn gezicht heb zien komen weet ik niet, maar het scheelde steeds centimeters. De rotswanden zijn verradelijk brokkelig, en je kunt beter je vinger in de harde aarde zetten, dan een uitstekende steen pakken. Onderweg naar boven komen we langs veel watervalletjes waar we onze waterfles kunnen vullen. Het water komt uit de top van de berg en is een stuk gezonder dan beneden de berg. Om 16:30 zitten we eindelijk in het kleine restaurantje boven op de berg. De noodles en rijst waren armoedig smakeloos en omdat het restaurant vlakbij de tempels staat, hadden ze geen vlees. We konden een paar uur uitrusten voordat we naar de tempels toe liepen. Een aantal studenten hadden genoeg van de dag en besloten terug te keren naar school. De eerste tempel is nog vollop in de bouw, en alle boedahs zitten nog in plastic verpakt. Des ondanks is het een fraai gezicht om zoveel gouden beeldjes, vazen, schilderijen en honderden kaarsen bij elkaar te zien. In de nieuwe tempel loopt een oude verschrompeld mannetje in monniken kleren de hele dag op een kleine bel te slaan, en stammelt onverstaanbaar Chinese gebeden. Ik heb zelf niets met het boedisme, en kan me moeilijk boeien voor hoe hun diensten eruit zien en wat alle verschillende boedaas moeten voorstellen. Scott wel, en hij neemt rustig de tijd om zijn gebed te doen in de tempel. De knielbankjes zitten trouwens erg confortabel, en zijn van stevig leer. Toch zou ik snel last krijgen van mijn enkels als ik een dienst van een paar uur zou moeten blijven zitten. Onder de diensten door gaat de verbouwing gewoon verder. De enorme trappen die voor de tempel liggen worden worden voorop versiert met beelden en beschilderd. Naast de nieuwe tempel, een eindje verder afgelegen, staat de oude tempel. Een stuk kleiner, met aanleunwoningen voor de monniken waar een constante wierrook geur hing. In de huisjes hangt het vol met poosters van heilige oude mannetjes met rondjes achter hun hoofd. In de oude tempel zelf staat het Vol met gouden beelden. Ik heb nog nooit een schatkamer gezien, maar zo zou het eruit moeten zien. In het midden staat een gouden beeld van een monnik in een glazen kast. Scott legt uit dat de monnik in de glazen kist een beroemde schrijver was die hier op deze berg begon met zijn studie. Toen hij in 2007 in Taiwan stierf op zijn 88e, begon de bouw van de nieuwe tempel die nu nog vollop in de bouw staat, ter ere van hem. Een raar verhaal en een vreemde theorie, maar wel grappig om eens te zien. Na de rondleiding besloten twee studenten niet verder omhoog te gaan naar de echte top van de berg, en de nacht door te brengen in een hotel. Het was nu half iets van 19:00uur, en dus te laat om terug naar de school te gaan. Volgens Scott is het mogelijk om op de top van de berg te kamperen. De zonsopkomst schijnt hier onwijs mooi te zijn. Met 8 overgebleven Die hards begonnen we de laatste klim naar boven. De trappen waren stijl, smal en liepen dwars door de wildernis. Onderweg verzamelden we houten planken en spulen die we konden gebruiken voor het kamp. Ik vond zelfs een afgebroken kapmes die we goed konden gebruiken. Na een half uur klimmen kwamen we dan eindelijk aan op de berg. Bovenop de berg staan twee sataliet ontvangers en een bouwvallig huis. Het uitzicht is adembenemend! Je staat boven de wolken en ziet ravijnen, dorpen, en bergtoppen in overvloed! Erg veel tijd om te genieten hadden we niet, want we hadden nog geen kamp opgezet voor de nacht en het begon al donker te worden. Van houten platen, afvalzakken en foomplaten maakten we de bedden. Met grote stenen twee kampvuren, en een hele landing brandhout, zag ons kamp er aardig comfortabel uit. Vooral als je de bedden in China gewent bent, is het slapen op hout geen enkel probleem. We hadden als avondeten de restjes van de lunch, noodles en rijst. Van doorn takken maakten we eetstokjes, wat erg onhandig at, maar het werkte voldoende. We hadden afgesproken om per tweetal de wacht te houden over het vuur, maar dat ging niet helemaal goed. Taleja en ik waren de eerste, de enige en de laatste! De meesten hadden een extra trui, shirt of handdoek om zichzelf warm te houden. Iedereen, behalve ik! Geen schone kleding(ik was niet van plan om te blijven slapen) geen kussen, of deken, en zelfs mijn warme vest lag beneden de berg in mijn kamer. Het resultaat is welgeteld 30 minuten slaap door de nacht heen. Met alleen een strook dun plastic waaronder we lagen(met uitgerekend een scheur op mijn schouderhoogte!) was het de koudste en langste nacht van mijn leven! Toen eindelijk de wekker om half 4 afging voelde ik me net alsof ik een complete work out achter de rug had. Mijn buikspieren, armen en benen hadden zo erg liggen schudden dat ze verzuurt waren. Ik was gelukkig niet de enige die een slechte nacht gemaakt had, maar wel degene die het meest kou geleden had. Een half uur later stonden we allemaal koud en verkleund naar de opkomende zon te staren. Het duurde even, maar als je de zon ziet opkomen over de toppen van zoveel bergen, staat de tijd even stil... bovendien werd het meteen een stuk warmer en aangenamer. Nadat we de anderen die wel een warm bed hadden hadden opgezocht, liepen we gezamelijk de berg weer af. Dat wil zeggen, de grote groep liep al kletsend en langzaam. Ben en ik liepen vooruit. De terugweg die zo'n 3 uur tijd vraagt, was door ons twee in slechts 2 uur geklaard, waardoor we veel te vroeg bij de school terug kwamen. Om half 10 waren we al terug, terwijl er niet op ons gerekend was voor de lunch van 12 uur. De rest was niet terug voor 15:00. De middag is voor ons niet verplicht om te trainen, maar toch doet iedereen mee op de trap. Weer : zonnig en heet.

Vrijdag 6 juli. In de ochtend buikspieren, gevolgd door conditioning en Chin Na. Omdat de dag zo heet belooft te worden word de reservoir run verplaatst naar het einde van de middag, met als beloning een frisse duik in het meer! Maar daarvoor moeten we eerst de shaolin stretching overleven. Voor de mensen die het niet gewent zijn een hel en een nachtmerrie, en zelfs voor de gevorderden een akelige nasmaak. Ik heb de hele stretching gefilmt met mijn mobiel, om te laten zien hoe een normale shaolin stretching eraan toe gaan, wanneer Wang niet zelf iedereen afgaat. In de middag dus een frisse duik in het meer om af te koelen, wat erg bevredigend was! Alleen op het moment dat we wilde opdrogen voor de terugreis, begon het te regenen. Gelukkig is de temperatuur zelfs als het regent hier altijd warm. Weer : warm, maar met een koele bries en een paar druppels.

Zaterdag 7 juli. Vandaag de tour op the Golden Lake in Taining! Ondanks de slechte communicatie lukt het ons met 6 mannen en 2 vrouwen de tour te beleven. De afspraak was geplant rond 13:00 of 14:00uur bij het monument in Taining Town. Daarvoor eerst rond gehangen met Tee Dee en Barbara(amerika 34jr) Tee Dee's nieuwe kamergenootje die hier een maand Tai Chi komt doen. Normaal gesproken hebben Tee Dee en ik geen geduld voor nieuwelingen, maar Barbara is erg gezellig om mee te nemen. Als ik om 13:00 uur de dames bij de massage achter laat om naar de afgesproken plaats toe te gaan, blijken de chinesen al een poos op ons te wachten. Voor het eerst is het aan de chinesen om te wachten op ee westerners! Onze tourgids verstond geen woord engels, en wij geen woord van haar boerse chinees, dus het was nogal wat chaos. Het meer is op het eerste gezicht adembenemend. Maar na een half uur zie je zoveel vervuiling in het water, dat de naam Golden lake zijn geloofwaardigheid gauw verliest. De eerste stop die we maken is bij een aantal tempels die in de bergen verscholen zijn. Omdat we onze gids nergens meer konden vinden tussen alle Chinese touristen, zijn we er op eigen houtje doorgelopen. Ik heb veel mooie foto's van de tempel in de bergen, en de omgeving, maar binnenin de tempel lijkt alles op elkaar. Gouden boedahs, vazen, muurschilderingen en wierrook. Wanneer we alles bekeken hadden en onze weg terugvonden bij de boot, bleek onze boot al te zijn vertrokken. En dat terwijl we nog geen 15 minuten hadden rondgekeken. Na veel gebarentaal, en heen en weer geloop, konden we met een andere boot de tour verder vervolgen. De boottocht was erg ontspannend en ondanks het vervuilde water was het uitzicht absoluut de moeite waard. De eilanden die we bezochten waren mooi, maar niet bijzonder, bovendien heb je de tempels vol boedahs gauw gezien omdat het allemaal op elkaar lijkt. Daarnaast waren wij als blanken sportmannen en vrouwen de grootste atraktie van de reis. Na veel foto's en handen schudden met de Chinese touristen keerde onze boot terug. Max spreekt Scott om samen met een aantal oude studenten uit eten te gaan. Weer : warm, maar op zee veel harde wind, dus aangenaam.

Zondag 8 juli. Vandaag de boodschappen voor de nieuwe week gedaan, met dezelfde dames als de vorige dag. Omdat het eten gisteravond erg gezellig was zijn de meeste studenten de hele dag spoorloos verdwenen. Met een goed gevulde zak verschillende noten, en een rugtas vol fruit kan ik er weer een week tegen aan. Eenmaal terug op de school zijn er iets van 10 nieuwe studenten aangekomen. Ze komen allemaal van reall gape, zijn rond de 18/19jr, zijn op door reis, gaan in China studeren, of hebben gewoon rijke ouders en besluiten een maandje in China te trainen. Ze zijn luidruchtig, en staren me na als ik voorbij kom. Ik ben erg benieuwd wie hen het einde van de week haalt, maar het zullen er niet veel zijn! De rest van de dag geprobeerd verbinding te krijgen met internet, maar ver kwam ik niet. Weer : heet met bewolking.

Over slechts een aantal weken kom ik weer terug, de tijd vliegt, maar er zal een hoop veranderd zijn. Bedankt voor de steun die ik krijg door reactie en email!

De groeten uit China!