week 5 en een regenachtig weekend

Beste mensen, familie vrienden en kennisen.
Vandaag weer een nieuw hoofdstuk van mijn avontuur in china. Er is weer veel gebeurt en veranderd. Allereerst heb ik een email van mijn moeder gehad met een update van het thuisfront. Fijn om te horen dat het allemaal goed gaat met iedereen. Behalve dan de verloren wedstrijd van gisteren. Ik zie of merk niets van het voetbal hier, maar ik kijk af en toe naar het nieuws in Nederland.


Maandag 4 juni. In de ochtend de shutleruntest, waaraan ik niet meegedaan heb. David(Zweden) heeft het geprobeerd en kwam tot trap 4.3 waarna hij afstrompelde. Nog niet van van liesblessure af. Na de test is het qi gong tijd, iets wat iedere morgen gebeurt maar waar ik nog niet veel over geschreven heb. De oefeningen duren net zolang als je zelf wilt/aan kan. Je houd je armen licht gebogen in een cirkel te en zakt iets door je knieën, waardoor een lichte spanning in je lichaam is. Je sluit je ogen en concentreerd je alleen op je eigen ademhaling. Mijn langste tijd is geloof ik iets van 6 minuten. Daarna druk je met je handen van boven je hoofd tot vlak onder je navel. Als je de oefening goed uitvoerd, wat mij nog maar weinig is gelukt, worden je handen heet als je ze op elkaar legt. Vervolgens kun je met de (zogenoemde) 'Qi' in je handen je pijnlijke spieren masseren en dat is hier nogal nodig. Vervolgens houd je een aantal vreemde posities vast die meer je flexibiliteit op de proef stellen dan je qi, maar ik ben er nog niet zo goed in. Het is in ieder geval een onderdeel van de les die je zelfs met een been goed kan meedoen. Voor de rest van de ochtend worden de gewichten naar buiten gedragen. Schouders, triceps, buikspieren, vinger push ups, en shadow boxing.(tegen je schaduw boxen) allemaal oefeningen die ik zonder moeite mee kan doen. Na het ontbijt doen we trap technieken. Ik waag mijn kans om te voelen of mijn enkel nog steeds zo slecht is. Gelukkig valt het enorm mee, en kan ik de les zelfs helemaal meedoen. Op voorwaarde dat ik rustig mijn tijd neem, niet ga springen, en vooral niet rennen! De middag doen we trap technieken en vormen. Erg fijn om het allemaal weer op te kunnen pakken, want je verleert het hier snel. Ook weer wat nieuwe dingen geleerd die erg moeilijk en vooral zwaar voor de benen zijn. Ik voel af en toe nog wel wat pijn, en dan doe ik rustiger aan. De nieuwe kamergenoot heeft vandaag erg veel moeite en is duidelijk gefrustreerd dat zijn trappen en niet zo mooi uitzien als de rest die langer traint. Max doet het goed, en is enorm flexibel in zijn benen. Hij is alleen te zwaar voor zijn lengte, en zijn doel is dan ook om veel af te vallen. Doordat hij een stuk gemotiveerder overkomt krijgt hij ook meer correcties en complimenten van de meester, waar Rolf steeds halverwege stopt met de oefening en zuchtend aan de kant gaat zitten en op de klok kijkt. (Zitten tijdens de les in niet toegestaan) aan het eind van de dag doen de trap, en op de sprongen en de sprint omhoog na kan ik gewoon meedoen. Na vier weken zijn de 26 stenen treden niet meer dan een gewone oefening, en de push ups gaan steeds beter. Iets wat de beginners zich niet kunnen voorstelllen. Op de eerste keer naar beneden liggen ze na 4 treden en op de helft allebij op hun buik uitgeteld en staat de groep hun aan te moedigen. Max komt als eerste beneden, de laatste tree laat hij zich rollen van vermoeidheid en schaaft zijn knieen. Rolf doet er erg lang over. Voornamelijk omdat hij gewoon geen fut heeft om de oefening te doen, en wil stoppen. Wang(spreekt uit alsWong) heeft alles behalve met de nieuwelingen te doen, en is niet tevreden over hun push ups. Normaal gesproken betekent dit dat je de hele oefening overnieuw moet doen. Dit keer niet, op voorwaarde dat ze de volgende 4 maal perfecte push ups doen. Ik ga met een paar jongens een stapje verder wat de push ups betreft. Met een voet in de lucht, op de knokkels en springende push ups de treden af. Telkens hebben we beneden genoeg tijd om op adem te komen, want de beginners liggen na elke 3 treden weer op hun buik. Als Rolf bijna halverwege is roept de leraar hem weer na boven, omdat hij geen push ups doet tijdens de afdaling. Rolf wil niet, en gaat verder. Algauw komt hij erachter dat meesters wil wet is hier, en dat zelfs wanneer hij helemaal beneden is gekomen, hij het helemaal overnieuw mag doen. Na de 4 maal voor de beginners, en 6 maal voor de rest, is de dag ten einde. Ze zijn kapot, alles doet pijn, en vlak na het eten duiken beide heren dan ook meteen hun bed in. Weer : bewolkt met warme temperatuur.

Dinsdag 5juni. De ochtend weer vollop meegedaan. Schouder oefeningen, push ups, hand stands, en baksteen vast houden met gestrekte armen. De morgen is een hel voor Max en Rolf, die bijna de eerste set van 50 push ups al door hun armen heen zijn. Helaas voor de groep is de leraar in de ochtend Pierre(Frankrijk) de invaller, die nog minder genade kent dan Wang. Tijdens de laatste oefeningen moeten we voor een onbekent aantal minuten bakstenen vasthouden zonder de armen te laten zakken. Voor iedere keer dat iemand zijn armen laat zakken, komen er 10 seconden bij. 1 keer is niet erg, maar als Rolf moedwillig de bakstenen uit zijn handen laat vallen en ze weigert op te pakken, begint de irritatie voor de groep, die een ruime 40 seconden extra kreeg. De ochtend is het Sanda oefeningen! Hoewel ik mijn rechterbeen niet kan gebruiken, waardoor ik ook geen kracht kan zetten, kan ik wel met links trappen. Voor het eerst word de groep opgespitst in gevorderden en beginners. Ik word bij de gevorderden ingedeelt. Niet omdat ik goed en snel vooruit gegaan ben, maar omdat ik al wat jaartjes ervaring heb met Sanda, en Wang ziet dat aan mijn houding. De les gaat goed en ik voel weinig tot geen pijn. Na ontbijt is het tijd voor acrobatiek. Hoewel ik de simpele kop rollen mee gedaan heb, neem ik het risico niet en zit ik aan de kant. Er is vannacht een nieuwe student bij gekomen uit Rusland. Deze 19e heeft alleen wat aandacht getrokken door niet alleen zijn vader maar ook zijn moeder en zijn 9jarige zusje mee te nemen! Ik heb hem nog niet gesproken omdat hij de hele tijd rondom zijn zusje en ouders rondhangt, en zich niet in de groep mengt. Het zusje zit duidelijk op ballet of turnen en is angstaanjagend lenig. Voor de acrobatiek springt ze vrolijk met de groep mee. Alleen als de vliegende trappen volgen is ze bij haar ouders gaan zitten om twix en pringels te eten. De ouders zijn erg vervelend als je niet wilt dat er mensen naar je zitten te staren zoals somigen hier. Ook lopen ze steeds dwars door de zaal heen tijdens de trainingen. Tijdens de break van 20 minuten komt Rolf naar Wang om te vragen of het 'iets minder mag' en te vragen wat hij verkeerd doet als zijn spieren pijn doen. Omdat zijn engels erg slecht is, en Wang nog maar een paar woordje engels kent, moet er een vertaler bij komen, die al weet wat Wang zijn antwoord is. Wang lacht en loopt weg als hij het geklaag hoort, en de vertaler doet haar best niet ook te lachen. Pain? good training, no pain? No good traing! Zegt Wang. Het is inmiddels een qoute geworden hier die iedere shaolin student ken. Doet je lichaam pijn? Goede training! geen pijn? Dan train je niet hard genoeg! Na de break is Rolf weg. Later komen we erachter dat hij de interne groep opgezocht heeft. Het is een belediging voor een meester als je zonder overleg stopt met zijn les, en Wang is duidelijk niet gecharmeerd door de actie van Rolf. Maar goed, we hadden maandagochtend om 5:35 al door dat hij in de verkeerde groep zit. Als je hier komt, met de instelling dat je alle oefeningen wel kunt doen, zit je bij shaolin echt verkeerd! Het is de snelste drop out die ik hier in mijn tijd heb gezien maar vast niet de laatste. Na de acrobatiek kan ik me energie kwijt bij de vormen. Wang is erg tevreden over de uitvoering, en daardoor mogen wij iets eerder met de les stoppen. Die avond weer taal les van onze grote vriendin die ons amper verstaat. Schijnbaar heeft ze te horen gekregen dat de les wat simpeler en meer gericht op nutige dingen dan de eindeloze begrippen van tekens en klanken zoals we voorheen hebben geleerd. Dit keer veel meer heldere woorden en zinnen geleerd, zoals klok kijken in t chinees. Het enige probleem is dat er al ruim twee dagen geen stroom is, en aangezien het hier om half 8 stik donker is worden de zaklampen gehaald. Gelukkig komt halverwege de les de stroom terug en hebben we licht. Weer : warm bewolkt en regen.

Woensdag 6 juni. Sanda dag! Een ware nachtmerie voor studenten die niet van hard contact en blauwe plekken houden, een dag vol plezier voor de rest van de studenten. Mijn voet voelt goed aan, maar ik probeer me nog steeds rustig te houden. De ochtend heb ik alleen maar gebokst. De middag kon ik zelfs take downs ontvangen zonder pijn in mijn enkel. Scott wil een promotie filmpje hebben van de lessen, dus Wang zorgt ervoor dat iedereen twee keer zo erg zijn best doet. Samen met 3 andere studenten sta ik op de film met wat actie momenten. Ik krijg de video op een usb stick zodat ik kan bewijzen dat we hier hard werken. Volgens mij is het mogelijk om het filmpje te versturen via gmail maar ik heb er nog niet naar gekeken. Via mijn blog lukt het iig niet om videos op te loaden zonder kosten. De namiddag is helaas niet aan mij besteed. Ik ben scheidsrechter voor een aantal sparwedstrijden, maar Wang wil mij het risico niet laten nemen om een ronde mee te draaien. Vervelend maar goed, ik ben allang tevreden met wat ik vandaag wel heb kunnen doen. Bovendien is mijn rechterhand gaan bloeden doordat ik in de ochtend mijn handschoenen niet bij mij had. Als toetje van de dag : de trap! 26 treden springende push ups maal 6(4 voor de beginner uit rusland) Max is doodmoe, maar komt er wel doorheen. Bij de lunch vertelde hij dat hij 93kg weegt, en hij is een kop kleiner dan ik ben. Dus heb ik veel respect voor zijn doorzettingsvermogen. Weer. Warm droog en bewolkt.

Donderdag 7 juni. De wekker ging veel te vroeg vanmorgen. Dat kwam omdat ik woensdagavond veel te lang op skype zat met mijn meisje. Ik mis haar nu meer omdat ik me een stuk eenzamer voel zonder mijn 'kamergenootje' Shaun waarmee ik altijd de dag besprak. De Ochtend besteeds aan schouders. Knokkel push ups op beton, schouder push ups en handstand tegen de muur. Wie opgeeft doet extra oefeningen. Na de oefeningen voel ik dat mijn enkel weer begint met zeuren. Gelukkig doen we de ochtend verder geen zware oefeningen en kan ik zonder te belasten mee doen. Na de lunch doen we vormen, dezelfde die ik nu zo'n vijf weken achter elkaar doe. Dat is het vervelende aan shaolin, merk ik. Veel en lange uren herhaling van dezelfde oefening maakt dat je lichaam went aan de zware houdingen. Je krijgt er ongelovelijke beenspieren van. Dat zal ik helaas hier in china nog niet ervaren, omdat we altijd hard trainen waardoor je benen altijd moe zijn. Ik hoop alleen dat ik in mijn korte tijd hier wat meer kan leren dat de basis. De lunch was een vresselijke tegenvaller vandaag. Soep! Zonder vlees, gewoon water met groente. Iets waar ik thuis nog niet half mijn honger mee kan stillen. Doordat de dag zo warm is zweet je twee keer zoveel en heb je dus een goede stevige maaltijd nodig om de dag door te kunnen komen. Gelukkig heb ik nog wat eetbaars gespaard op mijn kamer. Mijn kamergenootje en ik spreken elkaar niet tot nauwelijks, omdat we weinig gemeen hebben. Ik ben hier gekomen om sterk te worden, hij is hier gekomen omdat hij denkt dat hij sterk is. Volgens David(Zweden) zijn ze bij de Tai Chi les ook niet blij met hem. Hij toont te weinig inzet en zeurt de hele dag dat de oefeningen pijn doen aan zijn spieren. Bovendien is zijn engels net zo slecht als mijn Duits, dus communiceren is erg lastig. Ik ben erg benieuwt of hij zijn 6 weken vol maakt of dat ze hem eerder naar huis sturen. De middag heeft Wang een verassing voor de groep waarmee ik train. We leren de eerste helft van de tweede vorm. De meeste studenten leren de tweede vorm pas na 3 maanden, maar Wang heeft blijkbaar minder geduld met ons. De volgende vorm heet Liu Ban Twan. Ik heb geen flauw idee wat het betekent. Deze vorm is een stuk ingewikkelder en er word veel in gestampt en geschreeuwt, kortom mijn dag is goed! Weer : zon en snikheet. Na de training komt er omweer opzetten. Als het onweert hier in de bergen kun je elke bliksem flits zien en donderd het heel hard. Na de douche loop ik de regenbui in. Tropische regen is erg hard, nat en duurt lang. Gelukkig heb ik van het weekend een paraplu gekocht! Yippie!

Vrijdag 8juni. De laatste dag van de week met de grootste afstand rennen en shaolin stretching. Twee belangrijke onderdelen die ik al voor de derde keer niet mee kan doen. Na de ochtend training waarin we alle mogelijke buikspieroefeningen gehad hebben, kan ik de stances nog mee doen. Gemiddeld 6 minuten per houding, afhankelijk van hoe goed je het doet. Als je opgeeft of verzwakt, blijf je langer staan. Dat dringt niet helemaal door tot de beginners waardoor zij uiteindelijk het dubbele deden dan de rest, omdat ze steeds te vroeg stopten. Na het ontbijt is de ren naar het waterreservoir. Omdat het vandaag al vanaf 6 uur enorm warm weer is, besluit iedereen te gaan zwemmen. Aangezien de gemiddelde tijd iets van 50 minuten heen en terug rennen is, zou lopen voor mij net iets te lang duren, dus ik blijf achter. Ik kan de fitness ruimte niet gebruiken omdat er verbouwt en schoongemaakt word, dus na een lange stretch sessie zit, lig en loop ik verdwaald rond op het school terrein. Zelf Yardi, de school hond heeft geen fut om in deze hitte met mij te spelen. Hij ligt uitgebreidt in de schaduw te slapen. De middag is de shaolin stretching aan de beurt. Omdat ik niet gerent heb, zijn mijn benen niet warm genoeg om de stretching aan te kunnen. In plaats daarvan moet ik Wang helpen met de stretchings. Terwijl Wang het ene been strekt, houd ik het andere been van zijn slachtoffers vast. Op sommige momenten (vooral bij de nieuwelingen) twijfel ik of ik niet liever zelf getretcht word dan dit. De laatste nieuweling schreeuwde door merg en been, en smeekte steeds meer om te stoppen. Alleen de oude meester van BaChi die aan de kant mee zat te kijken moest iedere keer enorm lachen om het gesmeek. Weer : zon, heet, wel af en toe wat wind.

Zaterdag 9 juni. Ik was van plan om vanmorgen naar Taining Town te gaan. Maar het regent al sinds ik wakker ben, en het ziet er niet naar uit dat het gauw gaat minderen. Dus de hele dag lekker zitten lezen en schrijven. Die middag naar xin xiau voor de gezamelijke lunch. Blijkbaar is het grote deel wel naar de stad gegaan want we zijn met zn 5e. Lekker rustig in de computer kamer dus eindelijk internet dat een beetje minder langzaam is. Die avond The Forbidden Kingdom(jackie chan & jet li) met de groep gekeken. Die avond word er door de mensen die uit de stad komen flink gedronken maar ik heb geen zin in alle dronken gezelligheid. Om 9 uur(laat!) besluit ik te gaan slapen. Weer : regen tot die mij middag, daarna snik hete zon.

Zondag 10 juni. Vanmorgen met iets van 5 man aan het ontbijt. Blijkbaar was het voor velen gister erg laat geworden. De nieuwe tai chi studente die afgelopen donderdagmiddag aan is gekomen voor een langer termijn, besluit om vandaag haar koffers te pakken en te vertrekken. Ze vind de leraar niet vriendelijk genoeg en ergert zich aan het feit dat hij geen engels spreekt. Ook zijn de oefeningen 'slecht' voor haar knieen. In eerste instantie wilde ze minder betalen dan de dagen die ze hier was, omdat ze alleen de vrijdag heeft getraint. Daar was scott het niet echt mee eens. Tai chi leraar Dong is de meest vriendelijke leraar die er is, en bovendien erg grappig hoe hij probeert engels te spreken. Iedereen heeft hij verteld dat ze in china geen vriendelijke leraren zal vinden, en dat alle oefeningen zwaar en moeilijk zijn. Daar wilde ze niet van weten. Ook mijn kamergenootje ligt nog steeds te slapen wanneer ik mijn tas pak voor de bus van 9:10. In de stad samen met Marc(Spanje) rond gehangen tot 01:00 uur. Hij studeert Tai chi voor 1 jaar, met als doel(net als iedere fanaat hier) om thuis les te gaan geven. Tee Dee(Londen) wil als ze terugkomt personal trainer voor martial arts worden, Piere(Frankrijk) wil een eigen school beginnen. En ik hoop een zelfverdedigings/fitness klas op te zetten als ik terug komt. Zelfs in mijn korte aanwezigheid hier zit ik vol met plannen en ideeën voor thuis. Na de fruitmarkt en de noodles bij een klein tentje nemen we de bus terug naar school. De rest van de dag neem ik mijn rust.
Weer : regen, regen en hete zonneschijn.

Ik weet dat ik na deze week veel boze reacties zal krijgenvan mensen omdat ik volgens de doktor nog niet mocht trainen, maar ik doe erg rustig aan, en spring en ren nog steeds niet mee. Morgen waarschijnlijk weer de shutleruntest. Een goede kans om te zien of ik zonder pijn kan rennen, zo niet dan neem ik weer een stap terug. Scott wil komende week meer gaan sparren in de ochtend, omdat er een aantal jongens zijn (o.a. Rolf) die te weinig inzet tonen en lopen te klagen dat er te weinig gevochten word. Eens kijken hoelang ze het volhouden.
To Be continued..